تئودوز

«لغت نامه دهخدا»

[تِ ءُ دُ] (اِخ)(1) تئودوسیوس. کنت و ژنرال رومی و پدر امپراتور تئودوز بزرگ متوفی بسال 376 م. هنگامی که «پیکت ها»(2) و «اسکوتها»(3) دست بفساد و شورش زده بودند از طرف امپراتور والنتینین(4) مأمور سرکوبی آنان شد و بخوبی از عهدهء اجرای آن برآمد و پس از چندی بسال 370 م. انقلاب «فیرموس لومور»(5) را در «موریتانی»(6) سرکوب کرد. آنگاه مورد سوءظن امپراتور «والانس»(7) و حملهء وزیران دربار قرارگرفت و سپس زندانی و محکوم بمرگ شد.
(1) - Theodose.
(2) - Pictes.
(3) - Scots.
(4) - Valentinien.
(5) - Firmus le More.
(6) - Mauritanie.
(7) - Valens.