«لغت نامه دهخدا»
[تَ ءَیْ] (ع مص) قصد نمودن شخص و آیت او را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تأییتهُ و تآییتهُ؛ ای قصدت آیتهُ و تعمدتهُ. (اقرب الموارد). ||توقف و درنگ نمودن در مکانی. (منتهی الارب).