«لغت نامه دهخدا»
[تَءْ کَ دَ] (مص مرکب)تأیید. پشتیبانی کردن. نیرومند کردن. چیزی یا کسی را مؤید کردن. چیزی یا کسی را مورد تأیید قرار دادن. رجوع به تأیید شود.
