تبایانیدن

«لغت نامه دهخدا»

[تَ دَ] (مص) سبب لرزیدن شدن. ||سوراخ کردن. ||با آتش گرم کردن. (ناظم الاطباء) (اشتینگاس).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر