«لغت نامه دهخدا»
[تَ بَ] (نف مرکب) تب بر. که تب قطع کند: داروی تب بند؛ داروی تب بر. رجوع به تب و دیگر ترکیبهای تب و تب بر شود. ||دعانویس که دعای بریدن تب دهد.
