تبت یداک

«لغت نامه دهخدا»

[تَبْ بَ یَ کَ] (ع جملهء فعلیهء دعایی) هلاک شود هر دو دست تو. (غیاث اللغات) (آنندراج). مأخوذ از آیهء اول سورهء المسد:
یکی زجر کردش که تبت یداک
مرو دامن آلوده در جای پاک.
سعدی (بوستان).
تبت یداه؛ ضلتا و خسرتا. (قطر المحیط).