«لغت نامه دهخدا»
[تَ بِ خُ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) حمی خمس: و بترین تب ها که با این تب [سل] آمیخته گردد تب خمس است، پس ربع، پس شطرالغب، پس نایبه. (ذخیرهء خوارزمشاهی). رجوع به حمّی خمس و تب و ترکیبهای آن شود.