تبزعر

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَ عُ] (ع مص) بدخلقی نمودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تبزعر علینا؛ بدخلقی نمود با ما. (منتهی الارب).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر