تبس

«لغت نامه دهخدا»

[تِ بِ] (اِخ)(1) تب. پایتخت قدیمی بئوسی(2) که امروز بنام «تیوا»(3) مشهور است. رجوع به تب و فرهنگ ایران باستان ص144 شود.
(1) - Thebes.
(2) - Beotie.
(3) - Thiva.