«لغت نامه دهخدا»
[تَ بَ ثُ] (ع مص) تبغثر نفس؛ خیانت و شوریدگی آن. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). شوریدن دل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و رجوع به بغثره شود.
