«لغت نامه دهخدا»
[تَ بَ رُ] (ع مص) بناز خرامیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء): تبهرس؛ تبختر کبراً، یقال مر یتبهرس و یتهبرس؛ ای یتبختر. (قطر المحیط).