تبیره زنان

«لغت نامه دهخدا»

[تَ رَ / رِ زَ] (نف مرکب، ق مرکب) در حال طبل زدن. در حال نواختن تبیره :
تبیره زنان پیش بردند پیل
برآمد یکی گرد چون کوه نیل.فردوسی.
تبیره زنان از دو پرده سرای
برفتند با پیل و با کرنای.فردوسی.
تبیره زنان لشکر آراسته
بدشت آمد و گرد شد خاسته.اسدی.
تبیره زنان طبل بازی کنند
ببانگ دهل زخمه سازی کنند.نظامی.