تپنگوز

«لغت نامه دهخدا»

[تَ پَ] (ص)(1) آدم نادان و احمق که اکنون در تکلم دبنگوز گویند. (فرهنگ نظام).
(1) - ناظم الاطباء و صاحب آنندراج این کلمه را با کاف تازی آورده اند. رجوع به تپنکوز شود.