«لغت نامه دهخدا»
[تِ کِ] (اِ)(1) چهار فندقه: در نباتات تیرهء گاوزبان و نعنا از دو حجره تشکیل یافته و هر حجرهء آن حاوی دو تخمک یا دو دانه میباشد. پس از رسیدن میوه، در جدار تخمدان چین خوردگی ظاهر شده و هر حجرهء آن بدو حجره منقسم میگردد و بدین طریق در داخل کاسهء آن چهارآکن که هر یک از آنها از نیم کارپل بوجود آمده و در داخل هر یک، یک دانه قرار گرفته است دیده میشود. این میوه ها را تترآکن مینامند. (گیاه شناسی حبیب الله ثابتی ص 521). (1) - Tetrakene.