«لغت نامه دهخدا»
[تَ تَلْ لی] (ع مص) تتبع. (اقرب الموارد) (قطر المحیط). در پی چیزی شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء): تتلیتُ حقی؛ ای تتبعتهُ حتی استوفیتهُ. (اقرب الموارد). تتلیتُ حقی حتی استوفیته؛ ای تتبعته. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).