«لغت نامه دهخدا»
[تَ جالْل] (ع مص) (از: «ج ل ل») گرفتن بهتر چیزی را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || بزرگی نمودن. تجال عنهُ؛ ای تعاظم. || و فی الحدیث جابر رضی الله عنه: تزوجت امرءه تجالت؛ ای اسنت و کبرت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).