«لغت نامه دهخدا»
[تَ جَذْ ذُ] (ع مص) جذب. (تاج المصادر بیهقی). آشامیدن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء): تجذب لبن؛ نوشیدن آنرا. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط).
