«لغت نامه دهخدا»
[تَ حَبْ بُ] (ع مص) شکار کردن به دام. (منتهی الارب). گرفته شدن صید در دام. (اقرب الموارد) (قطر المحیط). || فرورفتن دست و پای ستور در رسن. (اقرب الموارد) (قطر المحیط).