تحت التراب

«لغت نامه دهخدا»

[تَ تَتْ / تُتْ تُ] (از ع، اِ مرکب) زیر خاک. || کنایه از قبر :
زآنک این مشتی دغل باز سیه گر، تا نه دیر
همچو بید پوده میریزند در تحت التراب.
عطار (دیوان چ نفیسی ص326).