«لغت نامه دهخدا»
[اَ بُلْ مُ ظَفْ فَ] (اِخ) چغانی. عبدالله بن احمدبن محمد بن مظفربن محتاج در سنهء 337 ه . ق. که فیمابین ابوعلی چغانی و امیر نوح صلح افتاد ابوعلی او را بعنوان رهینهء صلح ببخارا فرستاد و وی معزّز و مکرّم در خدمت امیر نوح بسر می برد تا در سنهء 340 از اسب بر زمین افتاد و وفات یافت و جسدش را بچغانیان نزد پدرش بردند. رجوع شود به حواشی چهار مقاله چ لیدن ص165.