آب بن

«لغت نامه دهخدا»

[بِ بُ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب)سادآوران. و آن چیزی است چون صمغ که در بیخ درخت گردکان کهنه و مجوف یابند.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر