آسپست

«لغت نامه دهخدا»

[پِ] (اِ)(1) اسپست. گیاهی که آن را یونجه گویند و به بهار بستور خورانند. رطبه. فِسفسه. فِصفصه. اِسپرس. جلبان الحیه. سله. و رجوع به اسپست شود.
(1) - ظ. آسپست و اسپرس با کلمهء فرانسوی «اسپارسِت» (Esparcet) از یک اصل است.