آستانی

«لغت نامه دهخدا»

(ص نسبی) منسوب به آستان. || (حامص) کنایه از فروتنی و تواضع :
سری چون نقش پای دوست با افتادگان دارم
از آن بر آسمانی برگزیدم آستانی را.
طالب آملی.