آشفته رنگ

«لغت نامه دهخدا»

[شُ تَ / تِ رَ] (ص مرکب)آنکه ظاهرالصلاح نباشد :
در اوباش، پاکان آشفته رنگ
همان جای تاریک و لعل است و سنگ.
سعدی.