آشکوب

«لغت نامه دهخدا»

(اِ) (از پهلوی آشکپ، سقف. بام. مرتبه و طبقهء بناء) طبقه و مرتبهء خانه. آشیان. آشکو. بربار. برباره. برواره :
بر آشکوب نخستینْش دست فکرت من
بزیر پای فلک را چو نردبان افکند.
کمال اسماعیل.
|| هر یک از طبقات نه گانهء آسمان :
روان ساعد ماضی چو خواجه بار دهد
ز آشکوب نهم میکند تماشائی.
شرف شفروه(1).
|| سقف. آسمانه. || مُهره و رگه های چینه. || آسمان. فلک.
(1) - در بعض فرهنگها بیت ذیل را مثال دیگر این معنی آورده اند :
باد اندرو وزیده ز پهنای آشکوب
ابر اندرو گذشته ز بالای قیروان. ازرقی.
ولی کلمه در شعر آسکون است چنانکه در بعض دیگر فرهنگها حقاً این بیت برای آسکون شاهد آمده است.