«لغت نامه دهخدا»
[غَ] (اِ) خشک رود که سیلاب از آن قطع شده و جاجا آب ایستاده بود : فرازش پر از خون چو کوه تبرخون نشیبش ز اشکم چو ارغاب و آغر.عمعق.
