آفتاب پرستک

«لغت نامه دهخدا»

[پَ رَ تَ] (اِ مرکب)مصغر آفتاب پرست. درختی خرد که برگهای آن جمله سوی آفتاب باشد، و در هند آن را هرهر گویند. || جامهء بوقلمون که رنگ رنگ نماید. (مؤیدالفضلاء).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر