«لغت نامه دهخدا»
[اَ] (ع ص، اِ) جِ جَرْز و جِرْز و جُرز. || ارض اجراز؛ بصیغهء جمع بمعنی ارض جُرز است. زمین بی نبات. (منتهی الارب). || طوت الحیه اجرازها؛ پیچید و درنوردید مار جسم خود را. (منتهی الارب).