«لغت نامه دهخدا»
[اَ جَ لا] (اِخ) کوهی است در مشرق ذات الاصاد، از سرزمین شربّه. || ابن سکیت گفته: سه پشته است واقع در مبدأه النعم ثعل، در کنار جریب که به ثُعل می پیوندد و آن چراگاهی است معروف. || اصمعی گوید: بلادی است خوش و نیکو که در آنها حلی و صِلیان میروید. || پشته ای است در اعلای نجد. || و گفته اند موضعی است در طریق بصره به مکّه. (معجم البلدان).