«لغت نامه دهخدا»
[اَ هَ] (ع ن تف) نعت تفضیلی از جهر. || (ص) آنکه در آفتاب چیزی نبیند. روزکور. (تاج المصادر). || مرد دیداری تمام خلقت. || اسب که غرهء وی همه روی وی را گرفته باشد. || احولِ دیداری. (منتهی الارب). و عبارت تاج العروس این است: [ و ] الاجهر؛ الاحول الملیح الجهره، ای الحوله. مؤنث: جَهْراء. ج، جُهر.