«لغت نامه دهخدا»
[اِ تِ] (ع مص) تحارُب. (زوزنی). با یکدیگر جنگ کردن. محاربه. حراب. با یکدیگر حرب کردن. (تاج المصادر) (زوزنی). با هم کارزار کردن. || ربودن مال یکدیگر را.