احترام

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع مص) حرمت داشتن. (زوزنی) (منتهی الارب) (تاج المصادر). بزرگ داشتن. بزرگ داشت. پاس. توقیر. حرمت : او را به اکرام و احترام تمام به هرات آوردند. (ترجمهء تاریخ یمینی). پدر او را از هرات بحضرت آوردند و بنظر احترام ملاحظه فرمودند. (ترجمهء تاریخ یمینی).
- احترام کردن؛ حرمت کردن. توقیر. بزرگ داشتن :
مخالف چو از شعبگی (؟) یافت نام
چو اهل حجازش کنند احترام.ملاطغرا.