«لغت نامه دهخدا»
[اِ تِ] (ع مص) احتواش صید؛ رمانیدن صید را بسوی یکدیگر. (منتهی الارب). درهم رمانیدن صید. || احتواش قوم بر؛ در میان گرفتن قوم کسی را. (منتهی الارب). گرد فروگرفتن جماعت کسی یا چیزی را. گرد برآمدن. کسی در میان گرفتن. (تاج المصادر).