«لغت نامه دهخدا»
[اَ جَ] (ع ص) کژ. (زوزنی). کج: صقرٌ احجن المخالب؛ چرغی کژچنگال. || کوزپشت. کوژ. (تاج المصادر). قوزپشت. کوز. || کج بینی. خفته بینی. || چیز کج شده. || مرغول و فروهشته موی: شعر احجن. (منتهی الارب).