احر

«لغت نامه دهخدا»

[اَ حَرر] (ع ن تف) سوزان تر. گرم تر :
احرّ نارالجحیم ابردها.متنبی.
احرّ من الجمر. || لطیف تر: هو احرّ حسناً منه؛ او لطیف تر است از آن یک در حسن و خوبی.