«لغت نامه دهخدا»
[اَ سَ نُطْ طَ] (ع اِ مرکب)آن است که مرد زن خویش را در طُهر طلاق دهد و با او نیارامد و ترک او گوید تا عدهء او بپایان رسد. (تعریفات).