احکم

«لغت نامه دهخدا»

[اَ کَ] (ع ن تف) نعت تفضیلی از حکم و حکمت. عادل تر. داورتر. (مهذب الاسماء). دانشمندتر. حکیم تر.
- امثال: احکم من زرقاء الیمامه .
احکم من لقمان .
احکم من هرم بن قطبه . (مجمع الامثال میدانی).
|| محکم تر. استوارتر : انّ احکم المصنوعات و اتقن المرکبات ما کان تألیف اجزائه... (رسائل اخوان الصفا).