«لغت نامه دهخدا»
[اَ حَل ل] (ع ص) مرد لاغرسرین و ران. || مرد مبتلا بدرد سرین و زانو. || ستور که پاهایش سست و پی آن فروهشته باشد. اشتری که پی پایش سست بود. (مهذب الاسماء). مؤنث: حَلاّء. ج، حُلّ.