آکپ

«لغت نامه دهخدا»

[کُ] (اِ) آکُب. لُپ. لنبوس. یک جانب دهان از درونسو :
کند از خست، او همی پنهان
همچو میمون نخود در آکپ خویش.
خسروانی.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر