آکندگی

«لغت نامه دهخدا»

[کَ دَ / دِ] (حامص) پُری. انباشتگی. امتلاء معده. رودِل. || جمعیت، مقابل پراکندگی و تفرقه : روزگار چندان جمعیت و آکندگی را بتفرقه و پراکندگی رسانید. (تاریخ طبرستان).
-آکندگی بازو یا ران و جز آن؛ گوشتناکی او.