آکنده گردن

«لغت نامه دهخدا»

[کَ دَ / دِ گَ دَ] (ص مرکب)ستبرگردن :
همه چارپایان بکردار گور
بر آکنده، آکنده گردن، بزور
بگردن بکردار شیران نر
بسان گوزنان بگوش و بسر.فردوسی.