آگشته

«لغت نامه دهخدا»

[گَ تَ / تِ] (ن مف) ترکرده. آلوده. آمیخته. (برهان). آگسته. و رجوع به آگَسته شود :
دلش خود ز تخت و کله گشته بود
به تیمار اغریرث آگشته بود.فردوسی.