آب رز

«لغت نامه دهخدا»

[بِ رَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب)در تداول شعرا، شراب. خمر :
آب رز باید که باشد در صفا چون آب زر
گر ز زَرّ مغربی ساغر نباشد گو مباش.
ابن یمین.