«لغت نامه دهخدا»
[لِ یَ] (اِخ) دیالمهء کردستان که از 398 تا 443 ه .ق . در همدان و نهاوند فرمانروایی به استقلال داشته اند. مهمترین ایشان علاءالدوله ابوجعفر محمد بن دشمنزیاربن کاکویه پسر خال مجدالدولهء دیلمی و پسرش ظهیرالدین فرامرز علی و بعد از ایشان گرشاسب بن علاءالدوله و ابوحرب بن علاءالدوله است که اولین در همدان و نهاوند و دومین در نطنز حکومت داشته است. و انقراض آنان به دست سلاجقه بود.