آلگونه

«لغت نامه دهخدا»

[نَ / نِ] (اِ مرکب) آلغونه. سرخی که زنان در روی مالند زینت را. سرخه. غازه. سرخاب :
آن بناگوش کز صفا گوئی
برکشیده ست آلگونه بسیم.شهید.