آلوده دامان

«لغت نامه دهخدا»

[دَ / دِ] (ص مرکب)آلوده دامن. آنکه دامن ملوث دارد. مجازاً، که عفیف نباشد. بی عفاف. فاسق. فاجر :
گر من آلوده دامنم نه عجب
همه عالم گواه عصمت اوست.حافظ.
|| عاصی. گناهکار. (برهان).