آب زندگی

«لغت نامه دهخدا»

[بِ زِ دَ / دِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) آب حیات. آب خضر. آب زندگانی. آب بقا. ماءالحیات. چشمهء خضر. چشمهء زندگی :
با که گویم در همه ده زنده کو
سوی آب زندگی پوینده کو؟مولوی.
ابر اگر آب زندگی بارد
هرگز از شاخ بید بر نخوری.سعدی.
نشود آب زندگی ریزان
مگر از دیدهء سحرخیزان.اوحدی.
گر ز سوز تشنگی جانت بلب خواهد رسید
از خضر مپذیر منت بهر آب زندگی.
ابن یمین.
معنیّ آب زندگی و روضهء ارم
جز طرف جویبار و می خوشگوار چیست؟
حافظ.
شاهدی از لطف و پاکی رشک آب زندگی.
حافظ.