اردهء کنجد

«لغت نامه دهخدا»

[اَ دَ / دِ یِ کُ جِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) مالیده ای است از کنجد که با رطب و دوشاب خورند. (شمس اللغات). لکد. (دهار). حلواارده :
فصل تاسع قدمی نه بدکان بقال
کام خود از رطب و اردهء کنجد بردار.
بسحاق اطعمه.