ارزبرگ

«لغت نامه دهخدا»

[اِ بِ] (اِخ)(1) (کلمه ای است آلمانی به معنی کوه معدن) ارتس گبیرگه. اسم سلسلهء جبالی است واقع بین بوهمیا و ساکسنیا که در شمال اندکی بدشت های ژرمانی تمایل یابد و بزرگترین قلهء آن در حدود 4000 قدم از سطح دریا ارتفاع دارد و سنگهای صوّانه دارد که اندکی رملی است و دارای معادن طلا و نقره و قلع و سرب و آهن و ارزیز و زیبق و زرنیخ و ذغال سنگ و خاک کوزه گری و چینی است، از هزار سال پیش این معادن استخراج میشده است. (ضمیمهء معجم البلدان). و رجوع به ارزگبیرگه شود.
(1) - Erzgebirge.