ارسطاطالیس

«لغت نامه دهخدا»

[اَ رِ / اَ سِ / اَ] (اِخ)(1)رجوع به ارسطو شود :
داشت اسکندر ارسطاطالیس
کز وی آموخت علمهای نفیس.نظامی.
|| نام شهری که ارسطاطالیس بنام خود آباد کرده بود. (مؤید الفضلاء) (برهان) (آنندراج). || نام یکی از خادمان نوح بن منصور که برسالت نزد ابوعلی سیمجور شد. (ترجمهء تاریخ یمینی ص 120).
(1) - Aristoteles.